بعد از سال ها و پیام یکی از همکارا که توو حرفاش از وبلاگ گفته بود؛ یهو منو یاد اینجا انداخت و اومدم و ساعتی در پُست ها و عکس ها غرق شدم و خوندم و دیدم و لبخند که همش رو صورتم بود.
این پُست را آزمایشی اینجا میزارم تا اگه ثبت شد، ان شاالله بازهم اینجارو آپدیت کنم و دفترخاطراتی باشه برای امیرعلی عزیزم
در عصر ارتباطات و فناوری و توییتر و اینستاگرام و. اما نوشتن در بلاگفا هنوز هم برای من لذت خاص خودشو داره و نوستالژی هست که دوس دارم همیشه باشه
امیرعلی و آنیسا؛ عاشقتونم
ویهانِ شیرین زبون و خوشگل و عزیزم هم به جمع خواهرزاده های من اضافه شده و چند روز دیگه هم تولد دو سالگی ش هست که در پُست های بعدی حتما عکسشو میزارم.
پُست منبع
درباره این سایت